Η ζωή της άλλης

Ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω. Δηλαδή το καταλαβαίνω αλλά μου μοιάζει εντελώς ηλίθιο. Γιατί κάποιος να σε ρωτάει την γνώμη σου όταν είναι σίγουρο πως θα κάνει το εντελώς αντίθετο; Όλες οι πανέξυπνες ιδέες που είχα στη ζωή μου απλά πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων. Και εννοείται οτι μετά είχαμε το κλασικό ερώτημα "τις πταίει;" Ε τι να φταίει βρε παπάρη, τόσες ώρες μιλάω και εσύ έκανες το δικό σου. Εσύ φταις που έκανες του κεφαλιού σου. Και εννοείται πως σε γράφω στα αρχίδια μου και ουδόλως πλέον ασχολούμαι μαζί σου. Μην χάνω και φαιά ουσία. Όχι πως μου έχει μείνει και πολλή με αυτά που ακούω, αλλά λέμε τώρα...